Drużyna Leśnych Wilków ( ziemia międzyleska )

Dobromił

Rudis

Rudis jest drewnianym odpowiednikiem miecza długiego. Rudis w Lorice nie funkcjonuje jako broń sparingowa. Nauka posługiwania się tą bronią ogranicza się u nas do ćwiczenia kroków, cięć i zasłon. Od rudisów zaczynamy układanie walk pokazowych na miecze długie.

Palcat

Palcat to broń treningowa do nauki walki szablą i pałaszem. Jest wykonany z drewna z metalową oprawą. Sparing na palcaty jest dość bezpieczny i nie wymaga ochraniaczy poza podstawowym zestawem - maska + plastron + ew. karwasz.

Jest to broń, od której najłatwiej zacząć sparingi.

Szabla

Do sparingów używamy zwykle szabel o głowniach wzorowanych na tzw. szabli husarskiej (spora krzywizna). Ta broń wymaga jednak ochraniaczy. Podczas sparingu wskazane jest posiadanie maski, kurtki (waciaka), karwaszy i rękawic ochronnych.

Rapier i lewak

Rapiery, którymi się bijemy są wzorowane na hiszpańskich rapierach pojedynkowych z połowy XVII wieku. Aby nadawały się do sparingów, mają głownię szpady sportowej osadzoną w rurce aluminiowej lub stalowej i są zakończone puntą.

W odróżnieniu od poźniejszych broni kolnych rapier jest dość ciężki. To sprawia, że walka toczy się w tempie, które pozwala widzom zauważyć trafienie. Między innymi dlatego pojedynek na rapiery wygląda bardzo efektownie.

Lewak to sztylet, który, trzymany w lewej ręce, stanowi defensywę walczącego rapierem. Lewak można zastąpić płaszczem lub puklerzem. Można też bić się na rapiery z lewą ręką wolną, przy czym ta ręka nadal służy do odsuwania zbliżającego się sztychu przeciwnika.

Szpada

Szpada jest bronią kolną, nadająca się równie dobrze do działań zaczepnych jak i obronnych. Jest stosunkowa lekka i umożliwia bardzo szybkie i precyzyjne pchnięcia w całe ciało przeciwnika.

W LORICE stosujemy dwa rodzaje szpad: dworską (XVII-XVIIIw.) i pojedynkową (XIXw.). Różnica polega na konstrukcji oprawy i długości głowni.

Floret

Podczas walki floretem obowiązują zasady umowne, tzw. konwencja szermiercza, mająca zapobiegać obustronnym trafieniom. Ponadto pole ważnego trafienia ograniczone jest jedynie do tułowia. Te elementy powodują, że fechtunek floretem wymaga bardzo dobrego przygotowania technicznego, a sama walka daje dużo satysfakcji.

Do treningu wykorzystujemy dwa typy floretów: floret francuski (do dziś w nieco zmienionej postaci używany w szermierce sport.) i floret włoski (nie używany w sporcie od lat 50-tych XXw.).

Tomal

A nie łatwiej pójść do lasu i wyciąć sobie ładnego kija, albo pójść do sklepu i zakupić drewniany trzonek do szczotki albo od łopaty Very Happy

. A poza tym wy jako grupa dotwórstwa wieków wczesnych nie będziecie potrzebować żadnych floretów szpad ani broni dwuręcznych, dla was dobre będzie tylko broń jednoręczna.
AAAA!!! w ruchu rycerskim zabronione są pchnięcia jakąkolwiek bronią gdyż każde pchnięcie może zakończyć się śmiercią.